બસ આટલી જ વાત

વાર્તા – નીરજા શ્રીવાસ્તવ ‘નીરુ’

‘‘સાહિલ, મારી કિટી પાર્ટી ૧૧ વાગ્યાની હતી… હું મોડી પડી ગઈ. જાઉં છું, તું લંચ કરી લેજે. બધું તૈયાર છે… ઓકે બાય જાનુ.’’ કહીને મૌજે સાહિલને ફ્લાઈંગ કિસ કરી અને પછી તરત જ દરવાજો ખોલીને નીકળી ગઈ.
‘‘ એક દિવસ તો મને ખૂબ મુશ્કેલીથી મળે છે… તેમાં પણ આ કરી લે તે કરી લે… શાંતિથી ઊંઘવા પણ નથી દેતી તે અને તેની કિટી.’’ સાહિલે દરવાજો બંધ કર્યો અને પછી પથારીમાં ઊંઘી ગયો.
‘‘અરે, આ પર્ફ્યૂમ.’’ તેણે પિલોને ચહેરા નીચે દબાવી દીધું.
લગ્ન પહેલાં જે પર્ફ્યૂમે તેને દીવાનો બનાવ્યો હતો આજે તે જ ઊંઘવામાં અવરોધ બની રહ્યું હતું.

સાંજે ૫ વાગે મૌજ આવી ત્યારે પોતાની જ મસ્તીમાં હતી.
કિટીમાં કરેલી મસ્તીની વાત તે જલદીજલદી સાહિલ સાથે શેર કરવા ઈચ્છતી હતી.
‘‘અરે, સાંભળને સાહિલ… અલગઅલગ ફ્લેવર્ડ ડ્રિંન્ક પીને આવી છું… કેટલી અમીર છે રાખી… કેટલા પ્રકારની ડિસિસ અને સ્નેક્સ હતા… તને ખબર છે અમે કેટલી ગેમ રમ્યા?’’
‘‘અરે યાર, મને ક્યાંથી ખબર હોય… તું પણ કમાલ કરે છે.’’ સાહિલે કહ્યું.
‘‘અમે રેંપ વોક પણ કર્યું… મારી સ્ટાઈલિંગને બેસ્ટ પ્રાઈઝ મળી.’’
‘‘સારું… તેમના ઘરમાં રેંપ પણ બનેલો છે?’’ તે હસ્યો.
‘‘પાર્ટી ઘરે ક્યાં હતી… ઈન્ટરનેશનલ ક્લબમાં હતી.’’
‘‘અરે, આટલે દૂર કાર લઈને ગઈ હતી? નવીનવી ચલાવતા શીખી છે… ક્યાંક અડાડી દીધી હોત તો?’’

‘‘માય ડિયર, કારમાં હું માત્ર રાખીના ઘર સુધી ગઈ હતી. તેના ઘરેથી તેમની ઓડીમાં ગયા હતા. શું કાર છે. મજા આવી ગઈ… કાશ આપણી પાસે પણ ઓડી હોત… પણ તારી ૪૦-૫૦ હજારની સેલરીમાં ક્યાં શક્ય છે.’’ મૌજ થોડી ઉદાસ થઈ ગઈ.
બીજી તરફ સાહિલ થોડો ગુસ્સો. મૌજ જાણેઅજાણે એવી વાતથી સાહિલનું દિલ દુભાવતી હતી. તે હંમેશાં પૈસા જોઈને પાગલ થઈ જાય છે, સાહિલ ખૂબ સારી રીતે જાણતો હતો.
ક્યારેક ક્યારેક તે કહે છે, ‘‘મૌજ તારે લગ્ન પહેલાં તારા પપ્પાને મારી સેલરી પૂછી લેવાની હતી તો આજે આ અફસોસ ન થાત.’’

‘‘સોરીસોરી સાહિલ મારો એ અર્થ બિલકુલ નહોતો. તને તો ખબર છે કે હું હંમેશાં સમજ્યાવિચાર્યા વિના જ બોલી જાઉં છું… આગળપાછળ કંઈ જ વિચારતી નથી… સોરી સાહિલ માફ કરી દે.’’
કહીને તે આંખમાં આંસુ સાથે કાન પકડીને ઊઠકબેઠક કરવા લાગતી ત્યારે સાહિલને તેની નિર્દોષતા પર હસવું આવતું અને કહેતો,
‘‘અરે યાર, રડવાનું બંધ કર. તું પણ કમાલ કરે છે…
દિલદિમાગથી હજી બાળક છે. જા હમણાં સપનાની દુનિયામાં થોડો આરામ કરી લે…
મારી મેચ શરૂ થવાની છે… સાંજે ડ્રેગન કિંગમાં ડિનર કરવા જઈશું.’’
‘‘ખરેખર?’’ કહીને મૌજે આંસુ લૂછીને સાહિલને પોતાની આગોશમાં લઈ લીધો.

સાહિલ અને મૌજે ડ્રેગન કિંગમાં ડિનર લીધું, પણ મનોમન વિચારવા લાગ્યો કે દર ત્રીજા દિવસે આવું ચાલતું રહેશે તો દર મહિને ઘર ખર્ચ કરવો મુશ્કેલ થશે…
શું કરું કોઈ બીજી રીતે ખુશ પણ નથી થતી…
માત્ર પૈસા અને કિંમતી વસ્તુ જ તેને ગમે છે…
હજી એક વર્ષ પણ નથી થયું લગ્નને…
એકાઉન્ટ બેલેન્સ વધવાનું નામ જ નથી લેતું…

એક ડ્રેસ ખરીદ્યો છે તો તેને મેચિંગ ઝૂમખા, બંગડી, સેન્ડલ, જૂતી ખરીદે છે, નહીં તો તેની તમામ સહેલી મજાક ઉડાવે…
આ કેવી સહેલીઓ જે મિત્રની મજાક ઉડાવે…
તો તેમની સાથે મિત્રતા જ કેમ રાખવી? કંઈ સમજાતું નથી…
આ મહિલાનું મગજ છે…
કામધંધો કંઈ કરવા નથી બસ માત્ર પતિના પૈસે મોજમસ્તી.
તે મૌજને કેવી રીતે સમજાવે કે તેમના પતિ ઉચ્ચ નોકરિયાત અને બિઝનેસમેન છે…
તે કેવી રીતે પીછો છોડાવે આ ગોપીવાળી મહિલાઓથી…
તેને પણ બગાડી રહી છે… કંઈક તો કરવું જ પડશે.

‘‘અરે, સાહિલ , મોઢું લટકાવીને કેમ બેઠો છે. હજી લગ્નને વર્ષ પણ નથી થયું… ક્યારેક ઘરે આવ… મૌજને નીલમ યાદ કરી રહી હતી.’’ કહીને તેનો સિનિયર અમન કેન્ટીનમાં સાહિલની બાજુમાં આવીને બેસી ગયો અને પૂછવા લાગ્યો,
‘‘ઓર્ડર આપ્યો કે નહીં?’’
‘‘ના, બસ કોઈનો ફોન હતો.’’ કહીને સાહિલે સમોસા અને ચાનો ઓર્ડર આપ્યો.

‘‘બીજું બોલ મૌજ કેમ છે? ફરવા લઈ જાય છે કે નહીં… રજા લઈને ફરવા જા… દૂર નહીં તો જયપુર કે આગ્રા જ જઈ આવ.
હું અઠવાડિયા પહેલાં ગાયબ હતો ને તો હું અને નીલમ કોઈ લગ્નમાં જયપુર ગયા હતા. જયપુરમાં ૩ દિવસ રોકાયા… નીલમે ખૂબ એન્જોય કર્યું.’’
‘‘હા, હું પણ એ જ વિચારી રહ્યો છું કે તેનો કંટાળો બજેટમાં કેવી રીતે દૂર કરી શકાય.’’
‘‘અરે યાર, શું વાત કરી રહ્યો છે… અહીં સસ્તીમોંઘી દરેક પ્રકારની હોટલ છે… બાળક અને તેના અભ્યાસનો ખર્ચ નથી…’’
‘‘હા, એ તો છે પણ…’’ વેઈટર સમોસા અને ચા મૂકી ગયો.
‘‘છોડ પણ અને બણ આ જો પિંક સિટીના પિક્સ… કેટલા સરસ છે… એક વાર મૌજને બતાવી લાવ.’’
‘‘અમન એક વાત જણાવ, નીલમ ભાભી શું સિમ્પલ જ રહે છે… મોટાભાગના તે જ જૂતાચંપલ, ટીશર્ટ, ટ્રાઉઝર…
વાળ ક્યારેક બાંધેલા તો ક્યારે ખુલ્લા, ડાર્ક મેકઅપ નહીં, જ્વેલરી નહીં…
મૌજે તો ભાભી પાસેથી ટ્રેનિંગ લેવી જોઈએ…
તેની વિચારસરણીનું સ્ટાન્ડર્ડ વધારે ઊંચુ અને ખર્ચાળ થઈ ગયું છે.’’

‘‘એટલે?’’ ચા પીતાં અમને પૂછયું. ‘‘એટલે, જશે તો ગોવા, સિંગાપુર, બેંકોક તેમાંથી બહાર નહીં. દર ત્રીજા દિવસે નવા ડ્રેસ સાથે બધું મેચિંગ જોઈએ…
તેની સાથે મેકઅપથી લોટપોટ ચહેરામાં તે મારી પત્ની ઓછી શોકેસમાં સજેલી ઢીંગલી વધારે લાગે છે તેની અમીર સાહેલી જેવી…
તે સાદાઈ, સૌમ્ય પ્રતિમા કોણ જાણે ક્યાં ગાયબ થઈ ગઈ…
મહિનામાં ૫-૬ વાર તો તે ડ્રેગન કિંગમાં ખાવા જાય છે.
હવે તમે સમજો, આ સૌથી મોંઘી રેસ્ટોરન્ટ છે.

એક વારના ડિનરમાં ૨-૩ હજારનું બિલ બને છે… હજી પણ કંજૂસ કહેશો?’’

‘‘યાર, આ મૌજે અમીર સાહેલી ક્યાંથી બનાવી લીધી?’’
‘‘જરા વાત સમજો. મૌજે બ્યૂટિશિયનનો કોર્ષ કરેલો છે.
તેને તો જ્યાં જુઓ ત્યાં પોતાનું જ્ઞાન શો ઓફ કરવાનો ભારે શોખ છે…
બસ તે વાત શરૂ કરે તો બસ પૂરી જ નથી કરતી.
તેથી તેમને ફ્રીમાં ટિપ્સ મળી જાય છે.
તેમાં પણ તેને સિંગિંગનો પણ ઘણો શોખ છે.
તે તેના મધુર અવાજથી બધાની જીન બની ગઈ છે.
તેની દરેક સહેલીઓને ત્યાં પ્રોગ્રામ અને લેડીઝ સંગીત, પાર્ટીનું અવારનવાર નિમંત્રણ મળે છે.
હવે હાઈ સોસાયટીમાં જવું છે તો તેમના સ્ટાન્ડર્ડનું દેખાવું પણ છે.
હવે તો તેને કાર પણ ઓડી જ પસંદ આવે છે…
આ બઘામાં મારી સેલરી સ્વાહા થઈ રહી છે.’’

‘‘સારુ, તો ઐમ વાત છે… અરે, તું પણ પાગલ છે.’’ કહીને અમન હસવા લાગ્યો.
‘‘અરે, હોશિયાર મિત્ર પહેલાં મારી વાત સાંભળ…
મને લાગે છે મૌજની સ્કિલ જેમાં છે તે માટે તેણે તૈયાર થઈને રહેવું પડે…
બીજું, મૌજ બહાર કામ કરવા ઈચ્છે છે… તેં કામ કરવાની ના પાડી છે કે શું?’’
‘‘ના… તેને બસ શોખ છે, એવું લાગે છે. ૨ વ્યક્તિ માટે હમણાં મને ૪૦-૫૦ હજાર મળી રહ્યા છે… પૂરતા નથી કે શું? પછી ભવિષ્યમાં બેબી થશે તો તેની દેખરેખ કોણ રાખશે? હવે તો માતાપિતા પણ નથી રહ્યા.’’

‘‘કેવી નાસમજ વાત કરી રહ્યો છે… બેબી થશે તો ખબર નથી તેના હજાર ખર્ચ થશે. આજકાલ એકલાની સેલરી ગમે તેટલી વધી જાય ઓછી પડે છે… તેણે કોર્ષ શીખ્યો છે તો તે બીજા સુધી પહોંચે તે સારું છે… વધારે બેસી રહેવાથી દિમાગને ખુશ પણ કેવી રીતે રાખે કોઈ?’’
‘‘જોકે ખાલી દિમાગ શેતાનનું ઘર હોય છે, સાંભળ્યું જ છે ને તેં… તું સવારે ૯ વાગે ઘરેથી નીકળીને સાંજે ૬-૭ વાગે ઘરે આવે છે… આખો દિવસ તો ઘરનું કામ નથી હોતું તો પછી તે શું કરે. તું એવું કેમ નથી વિચારતો. ખાલી ઘર ખાવા દોડે છે… કોઈ વાત કરવાવાળું હોવું જોઈએ ને… આફ્ટર ઓલ મેન ઈઝ સોશિયલ એનિમલ…’’
‘‘મેં તેને મળવાની ના નથી પાડી, પણ તેમની ખોટી ટેવ તો ન અપનાવે. તેમની ખરાબ ટેવ તો ન અપનાવે. બનાવટી લોકોને નહીં સારા લોકોને મળે.’’
‘‘અરે, તેને શોખ છે તો તેને ચાર્જ લેવાની સલાહ આપ. જે તેની સ્કિલથી ખરેખર ફાયદો ઉઠાવવા માંગે છે. તે માટે પે કરશે… આ ફીલ્ડમાં ઘણા રૂપિયા છે સમજ… નીલમ પણ ક્યારેક-ક્યારેક કહે છે કે કદાચ, તેણે પણ ટીચિંગ સેન્ટરના બદલે બ્યૂટિપાર્લર શરૂ કર્યુ હોત તો સારું રહે.’’

‘‘અચ્છા?’’ ‘‘હવે તે દિવસ દૂર નથી, જ્યારે તમે બંને તમારી ઓડીમાં મિત્રો સાથે ડ્રેગન કિંગમાં ડિનરનું આયોજન રાખશો… અને ગોવા શું સીધા બેંકોક જશો.’’ કહીને અમન હસીને ઊભો થયો.
‘‘મૌજ, આગળનો રૂમ મમ્મીના ગયા પછી ખાલી પડ્યો છે. તું તેમાં ઈચ્છે તો બ્યૂટિપાર્લર શરૂ કરી શકે છે.’’
‘‘ખરેખર?’’ મૌજ ખુશ થઈ ગઈ,
‘‘હું તને કેટલાય દિવસથી કહેવા ઈચ્છતી હતી, પણ ડરતી હતી તને ખરાબ લાગશે… તેમાં મમ્મીપપ્પાની યાદો રહેલી છે.’’
‘‘મૌજ સારી યાદ તો દિલમાં વસી હોય છે. તે હંમેશાં આપણી સાથે રહે છે… છોડ આ બધું તું તારો શોખ પૂરો કરીશ અને આવક પણ થશે. સુંદર દેખાવાની શોખીન છોકરીઓ, મહિલાઓ જાતે તારી પાસે આવશે… વાત કરવા માટે કોઈ હશે તો ખુશ પણ રહીશ. ઘરમાં નાનુ મહેમાન આવવાથી તેનું ધ્યાન પણ રાખી શકીશ… તેની સાથે પણ રહી શકીશ… મને પણ ચિંતા નહીં રહે.’’ કહીને સાહિલે મૌજના ગાલ ચૂમી લીધા.

થોડી વાર પછી સાહીલ ફરી બોલ્યો, ‘‘તારી આસપાસ અમીર મહિલાઓ સાથે મિત્રતા થઈ ગઈ છે. તારો શોખ પૂરો કરવા માટે તારે તેમની પાસે નહીં, તેમને જ તારી પાસે આવવું પડશે. તારું પાર્લર સારું ચાલશે,.. તેમના કામથી જાય તો વિઝિટિંગ ચાર્જ લેજે… તારું મન પણ લાગશે અને આવક પણ થશે… સમજ કે થોડી મહેનત કરીશ તો બસ તારી ઓડી આવી શકે છે. તું પણ ગોવા, બેંકોક ફરવા જઈ શકે છે.’’
‘‘ઓડી, બેંકોક… સાચે સાહિલ આવું થશે?’’ મૌજ સાહિલ સામે જોઈને બોલી.

જવાબમાં સાહિલે પાંપણ ફરકાવી.
તો તે બેભાન થવાનું નાટક કરતા સાહિલની આગોશમાં જઈને હસવા લાગી.
આજે સાહિલને સોમ્ય મૌજ દેખાતી હતી.
બાળક જેવી નિર્દોષ.
‘‘બસ આટલી જ વાત હતી… પહેલાં કેમ સમજાયું નહી.’’
તેણે પોતાના માથા પર હાથ માર્યો.