વાર્તા - નિધિ માથુર.
તિતિક્ષા પરિવારની સુસંસ્કૃત અને શિક્ષિત છોકરી હતી. યુનિવર્સિટીમાં ટોપ કરીને શહેરની સૌથી સારી સ્કૂલમાં ઉચ્ચ માધ્યમિક વર્ગને ભણાવતી હતી. એક દિવસ તેના માટે એક સારા સંભ્રાંત પરિવારમાંથી જયનો સંબંધ આવ્યો.
જયે તિતિક્ષાને એક સારી વાત કહી, ‘‘મને આત્મનિર્ભર છોકરી પસંદ છે, તેથી હું ઈચ્છુ છું કે લગ્ન પછી પણ તું સ્વયંને કોઈ પણ કામમાં વ્યસ્ત રાખ. હું પણ ઓફિસથી ઘરે મોડા આવું છું. તું કામ કરીશ તો આજુબાજુના ચુગલખોરથી બચી જઈશ.’’ કહીને જય હસવા લાગ્યો.
તિતિક્ષાને જય ગમી ગયો અને જયને તિતિક્ષા. તિતિક્ષાને લાગ્યું કે જય એક સમજદાર અને મજકિયો છોકરો છે. સારું મુહૂર્ત જેાઈને બંનેના ધામધૂમથી લગ્ન કરી દીધા.
તિતિક્ષા અને જય દાંપત્યજીવનમાં સોનેરી સપનાં જેાતાં આગળ વધી રહ્યા હતા. જય અને તેનો પરિવાર તિતિક્ષાને ખૂબ પ્રેમ કરતો હતો. તિતિક્ષા પોતાને નસીબદાર સમજતી હતી, કારણ કે સાસરીમાં બધા સાથે તેને ફાવતું હતું.
તિતિક્ષાના સાસુ ઈચ્છતા હતા કે ક્યાંક ઘરે બેસીને તેનું શિક્ષણ વ્યર્થ ન કરે, પણ તેનો સદુપયોગ કરે. તેમણે એક દિવસ તેને કહ્યું, ‘‘તિતિક્ષા દીકરી, મેં તારા માટે ૨-૪ સ્કૂલમાં નોકરી માટે અરજી કરી છે. મારા મિત્ર મંડળમાં કહી દીધું છે કે જેા કોઈ સ્કૂલમાં જગ્યા હોય તો તારી નોકરી માટે વાત કરે.’’
એક દિવસ શહેરની એક સારી સ્કૂલમાંથી તિતિક્ષા માટે ઈન્ટરવ્યૂનો કોલ આવ્યો અને ઉચ્ચ માધ્યમિક વર્ગને ભણાવવા માટે તેની પસંદગી થઈ. વધારે વ્યસ્ત હોવાથી જય અને તિતિક્ષા એકબીજા સાથે સમય વિતાવવા શનિવાર અને રવિવારે ફરવા જતા કે પછી પિક્ચર જેાવા જતા અથવા કોઈ સંગીત સમારોહમાં દેશના જાણીતા સંગીતકારને સાંભળવા જતા. બંનેની વ્યવસ્થિત જિંદગીમાં બધું સારું જ ચાલતું હતું.
સમયનું ચક્ર ફર્યું અને જય અને તિતિક્ષાની પ્રગતિ થઈ. તેમના ખુશહાલ જીવનમાં નાનું બાળક આવી ગયું. હવે તિતિક્ષા અને જયને લાગ્યું કે તેમનો પરિવાર બાળક આવવાથી સંપૂર્ણ થઈ ગયો.
ધીરેધીરે શાશ્વત સ્કૂલે જવા લાગ્યો. બધું પૂર્વવત્ જ હતું. તિતિક્ષાએ નોકરી છોડીને બાળકને પૂરો સમય સમર્પિત કરી દીધો હતો.
એક દિવસે તિતિક્ષા કમ્પ્યૂટર પર કામ કરતી હતી, જ્યારે તેણે તેનો મેલ ચેક કર્યો, ત્યારે તેણે જેાયું કે તેની પાસે અલગઅલગ ઈમેલ આઈડીથી ધમકીભર્યા મેલ આવ્યા હતા.
એકમાં લખ્યું હતું, ‘‘તું જિન્સમાં ખૂબ સુંદર લાગે છે.’’ બીજા મેલમાં લખ્યું હતું, ‘‘તારું ભલું ઈચ્છે છે તો ઘમંડનો ત્યાગ કર, નહીં તો તારા ગર્વને હું તારા ઘરે આવીને તોડી નાખીશ.’’ ત્રીજામાં લખ્યું હતું, ‘‘તારા જેવા લોકોને જીવવાનો કોઈ હક નથી. તારા જન્મદિવસે તને એક ખરાબ સમાચાર મળશે અને તે પણ તેના કોઈ ઘરના સભ્ય વિશે.’’
તિતિક્ષા આ મેલ વાંચીને અંદરથી ધ્રૂજી ગઈ. તે ઘરની બહાર વધારે નીકળતી નહોતી, કારણ કે તેનો પૂરો સમય દીકરા શાશ્વત સાથે પસાર થઈ જતો હતો. તેથી તેને લાગ્યું કે કદાચ કોઈ તેની ગતિવિધિ પર ધ્યાન રાખે છે અને તેને ડરાવીને નુકસાન પહોંચાડવા માંગે છે. જેાકે તેનો દીકરો નાનો હતો, તેથી તે વધારે ડરી ગઈ. તેને સમજાતું નથી કે તેના જેવી સીધીસાદી ગૃહસ્થ મહિલાને કોણ અને કેમ ધમકી આપે.
તિતિક્ષાએ રાત્રે આ બધી વાત જયને જણાવી તો તે પણ પરેશાન થઈ ગયો. તેને પણ લાગ્યું કે કોઈ વ્યક્તિ તિતિક્ષા પર નજર રાખી રહી છે. તે બોલ્યો, ‘‘મારું માન તો ૨-૪ દિવસ ઘરમાંથી બહાર જ ન નીકળ અને સોશિયલ મીડિયા બિલકુલ બંધ કરી દે. આ કોઈ અપરાધિક પ્રવૃત્તિની વ્યક્તિનો પ્રયાસ છે, પણ કેવી રીતે ખબર પડશે?’’
તિતિક્ષા એક હોશિયાર છોકરી હતી. તેણે સમય ન ગુમાવતા સાયબર ક્રાઈમ સેલમાં તે મેલ મોકલીને એક એપ્લિકેશન ડાઉનલોડ કરી દીધી કે કોઈ તેને ધમકીભર્યા મેલ મોકલી રહ્યું છે. તેની ફરિયાદ નોંધાવતા પોલીસે તરત કાર્યવાહી કરી અને તેનું કમ્પ્યૂટર ચેક કરતા ૨ પોલીસકર્મી તેના ઘરે આવ્યા. અઠવાડિયા પછી જ્યારે તેમણે શોધખોળ કરી ત્યારે તેમને ખબર પડતા જય અને તિતિક્ષાને પૂરી વાત જણાવતા તેઓ દંગ રહી ગયા.
હકીકતમાં આ કામ કોઈ અપરાધીનું નહીં, પણ નજીકના શહેરમાં રહેતા જયના પિતરાઈ ભાઈનું હતું. જયનો ભાઈ શેખર મુશ્કેલીથી ૧૦ મું ધોરણ પાસ કરી શક્યો હતો. તે ૧૯ વર્ષનો હતો અને તેણે અભ્યાસ છોડી દીધો હતો. તે ઘરમાં નોકરીધંધા વિના રહેતો હતો. તેનો ઘરપરિવાર સામાન્ય હતો. જયના કાકાએ પણ ક્યારેય કોઈ કામ નહોતું કર્યુ. શેખર તેમના ઘરે આવતોજતો રહેતો હતો.
શેખરે જેાયું કે જય મહેનત કરીને ઉપર આવી ગયો અને તિતિક્ષા જેવી પત્ની મેળવીને તેનો ઘરસંસાર મહેકી ઊઠ્યો, તો તે મનોમન પોતાના ઘરની સરખામણી જય સાથે કરવા લાગ્યો. તેના મનમાં હીનભાવના ઘર કરી ગઈ. તેણે તેમને પરેશાન કરવાનું વિચાર્યું. ઈર્ષામાં શેખર ભૂલી ગયો કે ભલે ને જય અને તિતિક્ષા તેના સગાં ભાઈભાભી નથી, પરંતુ તેમણે હંમેશાં શેખરને માનસન્માન આપ્યું. હંમેશાં તેને મોંઘી ભેટસોગાદ આપતા. તેની આર્થિક રીતે મદદ પણ કરતા હતા. આ બધું કરવા છતાં શેખરે એક વાર પણ પિતરાઈ ભાઈભાભીની સજ્જનતા વિશે ન વિચાર્યું.
