વાર્તા - ગરિમા પંકજ.
તમે આપણા દીકરાનું નામ શું વિચારી રાખ્યું છે? રાત્રે પરિધિએ પતિ રોહનના હાથ પર પોતાનું માથું મૂકતા પૂછ્યું.
‘‘આપણા પ્રેમની નિશાનીનું નામ આપણે અંશ રાખીશું, જે મારો પણ અંશ હશે અને તારો પણ.’’ હસીને રોહને જવાબ આપ્યો.
‘‘અને દીકરી થઈ તો?’’
‘‘જેા દીકરી થશે તો તેને સપના કહીને બોલાવીશું, કારણ કે તે આપણા સપના પૂરા કરશે.’’
‘‘ખરેખર ખૂબ સુંદર નામ છે બંને. તમે ખૂબ સારા પપ્પા બનશો.’’ હસીને પરિધિએ કહ્યું ત્યારે રોહને તેને ચુમી લીધી.
લોકડાઉનનો બીજેા મહિનો શરૂ થયો હતો અને પરિધિની પ્રેગ્નન્સીનો ૮ મો મહિનો પૂરો થઈ ગયો હતો. હવે તેને ગમે ત્યારે ડિલિવરી માટે હોસ્પિટલ જવું પડે તેમ હતું.
પરિધિનો પતિ રોહન એન્જિનિયર હતો. પરિધિ બાબતે તે ખૂબ સપોર્ટિવ અને ખુલ્લા મનની વ્યક્તિ હતી, જ્યારે તેના સાસુ ઉર્મિલાનો સ્વભાવ થોડો અલગ હતો. તેઓ ધાર્મિક ક્રિયાકાંડમાં જરૂર કરતા વધારે વિશ્વાસ ધરાવતા હતા.
જેાકે પ્રેગ્નન્સી પછીથી પરિધિને થોડી તકલીફ રહ્યા કરતી હતી. આ સ્થિતિમાં તેના સાસુ ઉર્મિલાએ ઘણી વાર પરિધિના આવનાર બાળકના નામે ધાર્મિક અનુભાન કરાવ્યા હતા, પરંતુ તે સમયે લોકડાઉનના લીધે બધું બંધ હતું.
એક દિવસે સવારથી પરિધિને પેટમાં દુખાવો થઈ રહ્યો હતો અને રાત સુધીમાં દુખાવો ખૂબ વધી ગયો. તેને હોસ્પિટલ લઈ જવામાં આવી, જ્યાં ડોક્ટરે તપાસ કરીને જણાવ્યું, ‘‘રોહનજી, પરિધિના ગર્ભાશયમાં બાળકની ખોટી સ્થિતિના લીધે તેને સમયાંતરે દુખાવો થઈ રહ્યો છે અને તેને એડમિટ કરીને થોડા દિવસ દેખરેખમાં રાખવી વધારે યોગ્ય રહેશે.’’
‘‘જી સર, જેવું તમને ઠીક લાગે.’’ કહીને રોહને પરિધિને હોસ્પિટલમાં એડમિટ કરાવી દીધી.
બીજી તરફ ઉર્મિલાએ ડોક્ટરની વાત સાંભળી કે તરત પંડિતને આવી જવા કહેણ મોકલી દીધું, ‘‘પંડિત વહુને પીડા થઈ રહી છે. તેને સ્વસ્થ બાળક જન્મે અને બધું ઠીક રહે તેના માટે કોઈ ઉપાય બતાવો.’’
થોડું વિચાર્યા પછી પંડિતજીએ ગંભીર મુદ્રામાં કહ્યું, ‘‘ઠીક છે, એક અનુભાન કરવું પડશે. બધું સારું થશે, પરંતુ આ અનુભાનમાં લગભગ રૂપિયા ૧૦ હજારનો ખર્ચ થશે.’’
‘‘જી પંડિતજી, તમે રૂપિયાની ચિંતા ન કરો. બસ બધું સારું કરી દો. હવે કહો કે અમારે કઈ કઈ વસ્તુની વ્યવસ્થા કરવી પડશે?’’
