વાર્તા - પલ્લવી પુંડીર.
હેવલુક અંદામાનનો એક ટાપુ છે.
અહીં કેટલાય નાનામોટા રિસોર્ટ્સ છે.
વધતી જનસંખ્યાએ શહેરમાં કુદરતને નષ્ટ કરી દીધી છે, તેથી કુદરતને માણવા લોકો પૈસા ખર્ચીને ઘરથી દૂર અહીં આવે છે.
૧ વર્ષથી સૌરભ ‘સમંદર રિસોર્ટ’ માં સીનિયર મેનેજરના હોદ્દા પર કામ કરતો હતો.
રાતની શાહી ચાદર ઓઢીને સમુદ્ર પાસે બેસવું તેને ખૂબ ગમતું હતું.
રિસોર્ટની નજીક એક બીચ પણ હતો, તેથી તેણે દૂર નહોતું જવું પડતું.
પોતાનું કામ પૂરું કરી તે અહીં આવીને બેસી જતો હતો.
લોકો ઘણી વાર તેને પૂછતા કે તે અહીં રાત્રે જ કેમ બેસે છે? સૌરભનો જવાબ હોય, ‘‘રાતની શાંતિ, તેની ખામોશી મને ખૂબ ગમે છે.’’
તે તેના જીવનથી ભાગીને દૂર અહીં આવી તો ગયો હતો, પણ તેની યાદોથી પીછો છોડાવવો એટલું સરળ નહોતો.
આજે સવારે જ્યારથી પ્રજ્ઞાનો ફોન આવ્યો તે સમયથી સૌરભ પરેશાન હતો.
રાતના અંધારામાં તેના જીવનની યાદો તેની સામેથી ચલચિત્રની જેમ પસાર થઈ રહી હતી...
૪ વર્ષ પહેલાં જ્યારે સૌરભ અને શાલિનીના લગ્ન થયા હતા ત્યારે તેને લાગ્યું હતું જાણે તેણે જેાયેલું સપનું હકીકતનું રૂપ લઈને આવ્યું છે.
શાલિની અને સૌરભ ગોવામાં ૨ અઠવાડિયા હનીમૂન મનાવીને નવા જીવનની શરૂઆત કરવા દિલ્લી આવ્યા.
આટલી સારી નોકરી, શાલિની જેવી સુંદર અને સમજદાર છોકરી પત્ની રૂપે મેળવીને સૌરભ જાણે વાદળો પર સવાર હતો.
પણ સૌરભ ભૂલી ગયો હતો કે વાદળ એક ને એક દિવસ વરસે છે અને પોતાની સાથે બધું વહાવીને લઈ જાય છે.
લગ્નના ૧ વર્ષમાં જ સૌરભ તેનું અને શાલિની વચ્ચેનું અંતર જાણી ગયો.
શાલિની સુંદર હોવાની સાથેસાથે બોલ્ડ વિચારોવાળી હતી, સૌરભના વિચારોથી તદ્દન વિપરીત.
તેને ખુલ્લા હાથે ખર્ચ કરવાની ટેવ હતી, પણ સૌરભ ઓછો ખર્ચાળુ હતો.
નાનામોટા ઝઘડા તેમની વચ્ચે થતા રહેતા હતા, જેમાં જીત હંમેશાં શાલિનીની થતી હતી.
શાલિનીના વ્યક્તિત્વ સામે જાણે સૌરભનું વ્યક્તિત્વ નાના કદનું થઈ ગયું હતું.
રાત ની અંતરંગ પળોમાં પણ શાલિની સૌરભને અનેક ફરિયાદ કરતી હતી.
તેના કહેવા મુજબ સૌરભ તેને સંતુષ્ટ નથી કરતો.
શાલિનીને પાર્ટીમાં જવું ગમતું હતું, બીજી તરફ સૌરભને ત્યાં ગમતું નહોતું, પરંતુ શાલિનીની જિદ્દ આગળ તે તમામ પાર્ટીમાં જતો હતો.
પાર્ટીમાં ગયા પછી શાલિની ભૂલી જતી હતી કે તે અહીં સૌરભ સાથે આવી છે.
