વાર્તા - આશા શર્મા
૧૮ વસંત પૂરી કરતા જ જેવું રવીનાના હાથમાં વોટરકાર્ડ આવ્યું, તેને લાગ્યું જાણે કે પૂરી દુનિયા હવે મુઠ્ઠીમાં સમાઈ ગઈ ન હોય.
‘હવે હું કાનૂની રૂપે પુખ્ત બની ગઈ છું. મારી મરજીની માલિક. પોતાની જિંદગીની સર્વેસર્વા. મારા નિર્ણય લેવા માટે સ્વતંત્ર, ઈચ્છા મુજબ કરીશ. મરજી મુજબ જઈશ, ગમે તેની સાથે રહીશ. કોઈ જ બંધન કે રોકટોક નહીં. બસ ખુલ્લું આકાશ અને ઊડવું.’ મનોમન ખુશ થતા રવીના પલ્લવ સાથે પોતાની આઝાદીની ઉજવણી કરવાની રીતના સપનાં જેાવા લાગી હતી.
ગ્રેજ્યુએશનના અંતિમ વર્ષની સ્ટુડન્ટ રવીના પોતાના માબાપની એકમાત્ર દીકરી હતી. ફેશન અને હાઈપ્રોફાઈલ લાઈફની ચાહક રવીના ખૂબ લાડપ્રેમથી ઊછરી હોવાથી થોડી જિદ્દી અને મનમોજી પણ હતી, પરંતુ ભણવામાં તે એક સામાન્ય વિદ્યાર્થિની હતી, તેથી પાસ થવા માટે તેને દર વર્ષે ટ્યૂશન અને કોચિંગનો સહારો લેવો પડતો હતો.
તેનો કસબાનો યુવક પલ્લવ થોડા દિવસ પહેલાં તેના કોચિંગ ઈન્સ્ટિટ્યૂટમાં ભણાવવા આવ્યો હતો. પહેલી નજરમાં રવીના તેની તરફ ઢળવા લાગી હતી. ઊંચું કદ, શ્યામ વર્ણ, ઘેરી ગંભીર આંખો અને બેદરકારીથી પહેરેલા ગ્રામ્ય ફેશનના આધુનિક કપડાં હતા પલ્લવના. જેાકે બીજી બધી છોકરીઓની નજરમાં પલ્લવનું ખાસ આકર્ષણ નહોતું, પરંતુ તેના બેફિકર અંદાજે અતિ આધુનિક શહેરી રવીનાના દિલદિમાગમાં હલચલ મચાવી દીધી હતી.
પલ્લવ કહેવા પૂરતો કોચિંગ ઈન્સ્ટિટ્યૂટમાં ભણાવતો હતો, પરંતુ હકીકતમાં તે પોતે પણ એક સ્ટુડન્ટ હતો. તેણે આ વર્ષે જ પોતાનું ગ્રેજ્યુએશન પૂરું કર્યું હતું અને હવે સ્પર્ધાત્મક પરીક્ષાની તૈયારી કરવા માટે શહેરમાં રોકાયો હતો. કોચિંગ ઈન્સ્ટિટ્યૂટમાં ભણાવવા પાછળ તેનો હેતુ પુસ્તકોના સંપર્કમાં રહવાનો હતો, સાથે ખિસ્સાખર્ચી માટે વધારાની આવક પણ થશે.
જેાકે પલ્લવના પિતા તેના આ નિર્ણય સાથે સહમત નહોતા. તે ઈચ્છતા હતા કે પલ્લવ પોતાનું પૂરું ધ્યાન માત્ર પોતાના ભવિષ્યની તૈયારી પર લગાવે, પરંતુ પૂરો દિવસ એક જ જગ્યાએ બંધ રૂમમાં બેસીને અભ્યાસ કરી શકતો નહોતો, તેથી તેણે પોતાની ઈચ્છા વિરુદ્ધ જઈને અભ્યાસની સાથેસાથે ભણાવવાનો વિકલ્પ પસંદ કર્યો હતો અને આ રીતે તે રવીનાના સંપર્કમાં આવ્યો હતો.
૨ વિપરીત ધ્રુવ એકબીજાને આકર્ષિત કરતા હોય છે. આ સામાન્ય નિયમથી ભલા પલ્લવ કેવી રીતે દૂર રહી શકે. ધીરેધીરે તે પણ રવીનાને પોતાના પ્રતિ આકર્ષિત થતી અનુભવવા લાગ્યો હતો, પરંતુ એક તો તેનો શરમાળ સ્વભાવ અને બીજું એ કે સામાજિક સ્તરે પોતે નીચા હોવાનો અહેસાસ તેને મિત્રતા માટે આમંત્રિત કરતી રવીનાના હાસ્યના નિમંત્રણને સ્વીકાર કરવા દેતો નહોતો.
આખરે વિજ્ઞાનનો વિજય થયો અને પ્રારંભિક ઔપચારિકતા પછી હવે બંને વચ્ચે સારું એવું ટ્યૂનિંગ થવા લાગ્યું અને ફોન પર વાતનો સિલસિલો પણ શરૂ થઈ ગયો હતો.
‘‘લો મહાશય, સરકારે મને કાયદેસર પુખ્ત જાહેર કરી દીધી છે.’’ પલ્લવના ચહેરા સામે પોતાનું વોટરકાર્ડ હવામાં લહેરાવતા રવીના ખડખડાટ હસી પડી.
‘‘તો પછી તેની ઉજવણી પણ થવી જેાઈએ?’’ પલ્લવે પણ તેવા ઉત્સાહથી જવાબ?આપ્યો.
‘‘ચાલો, આજે તને પિઝા હટ લઈ જઉં.’’
‘‘ના, પિઝા હટ નહીં. તું તારા સુંદર હાથથી એક કપ ચા બનાવીને પિવડાવી દે. હું તેમાં પણ ખુશ થઈ જઈશ.’’ પલ્લવે રવીનાના ચહેરા પર આવી ગયેલી વાળની લટને દૂર કરતા કહ્યું.
રવીના તેના પ્રસ્તાવને સાંભળીને આશ્ચર્યમાં પડી ગઈ, ‘‘ચા, કેવી? અને ક્યાં?’’ રવીનાએ પૂછ્યું.
‘‘મારા રૂમ પર, બીજે ક્યાં?’’ પલ્લવે તેના આશ્ચર્યને દૂર કરતા કહ્યું.
રવીના પણ રાજી થઈ ગઈ.
